GRUP ZOR İMİŞ MEĞER

Özünde tamamen amatör bir ruh taşıyan, grup demeyi henüz hadsizlik olarak gören bir arkadaş topluluğu aslında “Zor İmiş Meğer”

Tohumları Kütahya ilinde üniversite öğrencisi iken farklı bölümlerde okuyan birbirinden habersiz delikanlıların, türkü sevgisi ile okulun koro çalışmalarına katılmaları ile atılır. Bekâr evlerinde, ufak amatör bir çini dükkânında okul çıkışı bir araya gelinip çokça türkü katledilir. Üniversitenin koro çalışmalarına gidildiğinde tıngırdatılır söylenir bir şeyler. Sesi berbat olmasına rağmen sürekli türkü isteyen ve bunu söylemeye çalışan arkadaşlardan kaçmaya çalışılır. Antalya’da düzenlenen dönemin üniversiteler arası THM yarışmasına katılınılıp ağız payı alınır vs.

Mezuniyet tarihleri bile farklı olan bu birkaç yıllık arkadaşlık, mezun olunup Kütahya’dan ayrıldıktan sonra da devam eder. Onları bir arada tutan şey ortak sevdaları olan türkülere olan sevgileridir. Yoksa nice arkadaşlıklar, dostluklar kurulmuştur kurulmasına ama hayatın farklı koşturmacası ile tozlu anılarda, fotoğraflarda kalmıştır birçoğu. İşte birbirini yüz yüze görmeyen, farklı şehirlere ve görevlere savrulmalarına rağmen bu bitmeyen arkadaşlık 31 Ocak 2015 tarihinde teknolojinin nimetlerinden yararlanarak WhatsApp grubu ile emekleme dönemine başlar.

Üniversite yıllarındaki geniş zamanlar yoktur artık. Özel ve Devlet sektörlerinde alınan sorumluluklar nedeniyle o karınca kararınca çalmaya çalıştıkları enstrümanlar evlerin muhtelif köşelerinde sessiz sedasız beklemektedir.

Kurulan bu telefon grubu ile birbirlerinden sürekli haberdar olurlar. Grubun adı sürekli değişir. Bir araya gelip eski günleri yâd etmek için buluşma planları yapılır. Bu buluşma ile birazda çalıp söyleme hayalleri süsler yazışmaları. “Birleşemeyen Tınılar” olur bir süre grubun adı. Sonra yazışmaktan başka bir aksiyon alamayınca Zor İmiş Meğer’e döner grup ismi. Tabi ki çok büyük bir Neşet Ertaş hayranıdır tüm arkadaşlar ama “Zor İmiş Meğer” isminin çıkış noktası Neşet baba değil kendi üşengeçliklerinin kayda alınmış halidir.

Grup içinde birbirlerine gönderdikleri çalışmalar, “şu türküyü çalışmak lazım” özetli paylaşımların ardı arkası gelmeyince WhatsApp grup yöneticisi Gökhan UZUNOĞLU tarafından 19 Mayıs 2017’de buluşma kararı dayatılır ekibe. Tüm ekip kabul edince bu tarih gelene kadar hangi türküleri çalsak, ne etsek derken adam gibi hazırlanmadan daha doğrusu çalışmadan Kütahya’da buluşma günü kapıya dayanır.

Dile kolay… Tam 16 yıl sonra bir şeyler icra etmek için bir araya gelinecektir. 16 yılın pası kiri akortsuzluğu üzerlerindedir leş gibi. Bu 16 yılda üniversite yıllarında iken sadece söyleyen Taylan ALTAN nefesli sazlara merak salmış, grup üyelerinin bitmeyen istekleri ile neredeyse nefesli sazların tüm karar seslerini almak zorunda kalmıştır.

Giriş kısmını çok uzattığımızın farkındayız. Sona gelelim.

Geleneksel hale getirme kararı alınan bu ilk buluşmanın ilk günü akort çalışmaları ile geçmiş, gecesi Murat TEZCAN’ın evinde közde sucuk yenmiş, 2. Gününde birkaç kayıt alınmış, 3.gününde de Taha KAPLAN’ın evindeki mükellef bir kahvaltı sonrası evlerin yolu tutulmuştur. Aslında kayıtların yayınlanacak kalitede bir icra olmadıkları aşikardır. Ancak belki zamanla kat edilen yolu görmek açısından grup üyelerine de faydalı olur düşüncesi ile “şurada dursun hele” denmiştir.

Dinleyen, yorumlayan tüm türkü severlere selam olması dileğiyle aslında kendimize çaldık diyebiliriz.

Grubun muhtemelen ağır aksak ilerleyecek çalışmaları, paylaşımları bu sitede güncellenecektir. Kısa zaman aralıklarında değil de uzun zaman aralıklarında girip bakmanızda fayda var. Zira genelde uğradığınızda muhtemelen kimse evde olmayacak. Arada ortalığın tozunu almak için gireceğiz muhakkak ama hayat koşturmacasında bu durumu mazur görmenizi istirham ederiz.

Grup üyeleri bir sözleşme ile belirlenmemiştir. Artabilir… Kapımız türkülere gönül vermiş eş dost akraba arkadaşlara açıktır. Sığabildiğimiz sürece sorun yoktur. Üyeler hakkındaki genel bilgileri ilgili sayfalarımızda bulabilirsiniz çok önemli ise.

Yorum ve mesaj kısmına bırakacağınız notları önemser miyiz? Önemseriz tabi. Ama bizden çok şeyde beklemeyin deriz. Nihayetinde bizimkisi amatör bir sevda... Yorum yazarken bunu mutlaka hatırda tutup ağzımızı burnumuzu dağıtmayın deriz. Belki çok güzel yorumlar bırakanlar olur, gaza gelir istifaları basar düğün nişan cemiyet turnelerine çıkarız. Orası da bizde kalsın...

Selam ve saygı ile…

Derdimiz yok ama Youtube platformunda abone olmak isterseniz linki aşağıda iletiyorum : ) Paylaşılan videoların çok daha fazlası (yok yahu en fazla birkaç fazla video vardır. Buluşamıyor, kayıt alamıyoruz yıllardır) Youtube kanalımızda mevcuttur
 
https://www.youtube.com/@zorimismeger7626

---

1977 yılında doğan Gökhan Uzunoğlu'nun müzik ile ilk yolculuğu ilkokul sıralarında hemen herkesin tedrisatından geçtiği MAS veya HELVACIOĞLU marka flütleri ile başlar. O yıllarda ülkedeki müzik eğitimine verilen değer, her velinin alacağı ucuz bir müzik aletini tüm sınıfa aldırmak ve konuyu kapatmaktır muhtemelen. Bu standart enstrümanı alan yaklaşık 60 kişinin çıkardığı sesler ile sınıfta nasıl bir müzik yapılacağını düşünmek oldukça yersiz bugün için. Ama devlet büyüklerimizin 60 kişilik sınıfta 3 kişi oturulan sırada yanındaki arkadaşlarına rahatsızlık vermeden çalınabilecek bir enstrümanı seçmesi de dönemin bakanlık başarısıdır şüphesiz.

Amatör müzik yolculuğuna bu blok flüt ile başlayan Gökhan sınıfın genelinden daha iyi çalabildiği için Müzik öğretmeni tarafından sağ elini üstte tutması hoş görülür. Nihayetinde sesler temiz çıktığı ve ülke çapında yüzbinlerce blok flüt duayeni yetişmeyeceği için öğretmenin ve ülkenin bunu kafaya takacak bir durumu yoktur. Basit parçalar, marşlar derken flütün bir kenara atılma günü gelir çatar. Ülke çapında tüm çocuklar aynı gün flütleri bırakır genelde. İlk günlerde okul çıkışı eve yürüyene kadar siyah önlükler ve ellerinde renkli blok flütlerle üfürük komasına soktukları sokak ve caddeler bir sonraki yıl yeni adaylar çıkana kadar rahat bir nefes almış olur.

Babasının kırık teknesini tutkal ile yapıştırdığı uzun sap bağlamaya merakı bahçelerinde çalışan bir inşaat işçisinin sazı istemesi ve öğlen molasında bahçede misket havasını çalmasıyla başlar. Aradığı enstrümanı ilkokul çağlarında bulmuştur artık. O tek parmakla çalınmaya çalışılan bu kırık tekneli saz uzun yıllar yarenlik eder Gökhan’a… Bırakmaz. Sever türküleri ve bu enstrümana vakit ayırmayı…

Çevresinden aldığı destek ile ilk sahne deneyimleri ortaokul döneminde öğretmenler toplantılarından sonra çalmanın ötesine geçmez tabi. İlk resimde de anne ve babasının görev yaptığı bir ilkokulda yılsonu gösterisinde ablası ile aldığı sahneyi görüyorsunuz. Resimdeki saz teknesi aynı kırık saz yine…

Yıllar yılları kovalayıp üniversite çağları geldiğinde türkü dinlemeyi ona daha fazla sevdiren eniştesi ve sahnedeki ablası tarafından kendisine bir kısa sap bağlama hediye edilir. Henüz cep telefonlarının yeni çıkmaya başladığı 1997-98 yıllarıdır. Çocukluktan beri uzun sap kara düzen ile bir şeyler çalmaya çalışan Gökhan kısa sap bağlama düzeni ile böylece tanışır. Epey zorlu bir geçiş döneminden sonra kısa sap düzenine alışınca uzun sap düzeninden uzaklaşır. Bu esnada bu yazının başından beri konuğumuz olan kırık sazda sanırım atılır.

Arkadaşlar arasında tıngırdatılan bu ilk kısa sap bağlaması ile askere gider. Orada da bir gece düzenlenir ve yine sahne alır. Genel olarak bağlamayı çaldığını değil çalamadığını iddia eder. Topluluk içinde çalmayı da çok sevmez. Zira topluluğun Türk Halk Müziği severi olmasından emin olmalıdır. Bu grubun içinde yer alması da aslında tüm ekibin türkü sever olmasıdır.