2016 yılını kapatırken okunabilecek en kapsamlı kitaplardan biri oldu benim için. Memleketimin Trabzon olması nedeniyle özellikle dikkatimi çeken ve okumak istediğim bir eserdi. Sabahattin Özel yüzlerce kaynak kullanarak kapsamlı bir tarih kitabı hazırlamış. Emeğine sağlık. Trabzon ilimizde Rus işgali ile başlayan yıllardan 1923 yılına kadar geçen süreçte yaşanan tüm gelişmeleri almış diyebilirim kitap. Tabi burada sadece Trabzon aklınıza gelmesin. Zira o yıllarda bir sancak olan Trabzon, Ordu ve Giresun gibi bugünün vilayetlerini de kapsayan geniş bir coğrafya idi. Bu nedenle milli mücadele döneminde Ordu ve Giresun’da yaşanan gelişmeler ve kahramanlıkları da okuyacaksınız. Özellikle deniz üzerindeki lojistik katkıları bu bölgenin en can alıcı katkıları olarak göze çarpıyor. Salt milli mücadele değil Rum ve Ermeni halka Türkiye’den toprak koparmak için destek veren İtilaf güçlerinin oyunları ve bu oyunlara set çeken yöre halkının mücadelesini de okuyacaksınız. Eserin tek olumsuz yanı kitap sonunda verilen eklerin günümüz Türkçesine çevrilmeden yer alması diyebilirim. Bu bölümleri anlamak ve metinlere odaklanmak işkence idi benim için.

Çok sıradan bir roman... Özellikle kitapların arka kapaklarında kitap hakkında yazılan görkemli notlar beni hep huylandırmıştır. Bu romanda da huylanmam boşuna değilmiş. Kapak sunumunda roman kahramanlarının yaşamından kesitlerin Abdülhamit döneminden başlayarak Cumhuriyet yıllarına değin döneme de ışık tuttuğu özetli bir şeyler karalanmış. Bir iki satırda Abdülhamit, Namık Kemal ve Enver Paşa’dan söz etmenin adı dönemi de anlatmak olmuş! Çoklarımızın tek kanallı TV yıllarında izlediğimiz yüzlerce Yeşilçam klasiklerinden hiçbir farkı olmayan, hatta hiçbir Yeşilçam klasiğine girmeyen Küçük Emrah dramı yüklü bir Türk filmi izledim eserin sonuna kadar. Roman kahramanlarının başına gelen dramı daha fazla nasıl arttırabilirim diye epey kafa yormuş yazar. Okurken olayların gelişmesi ve hızı anlamında hiçbir sıkıntınız olmayacak. Hızlıca okuyup bitireceğiniz bir kitap. Ama sonunda “neden okudum bu kitabı” diye soracaksınız kendinize. Ben sordum. Hayatım boyunca okumadığım onlarca yüzlerce Türk Edebiyatı klasiği varken bu kitap ile neden vakit kaybettim sanki…

Efendimiz (SAV) hakkında yazılmış samimi her eser okunmaya değerdir. Ömer Tuğrul İnançer efendimizin hayatından kesitleri klasiğin dışında yorumlayarak günümüze ışık tutmaya çalışmış. Rehber yine efendimiz. Sünnetin ne olması gerektiğini efendimiz bugün yaşasaydı ne yapardı penceresinden yorumlamış. Keyifle okudum ve istifade ettim.

Ömer Tuğrul İnançer ile yapılmış tasavvuf sohbetlerini içeren eseri hemen okuyup bitirebilirsiniz. Ömer Tuğrul İnançer; bir dönem hamile bayanlar için yaptığı yorumun cımbızla alınarak haksız yere medyada tu kaka ilan edilmesi ile gündeme gelmişti. Onu hiç tanımayan, katıldığı TV programlarını hiç dinlemeyen insanlar birden bire tanımadıkları bir fikir adamına düşman kesiliverdi. Eğer kendisini hiç dinlemeden böylesine olumsuz bir havaya katılarak önyargı bulutuna dahil olduysanız bu kitabı okuyarak bu bulutun dışına çıkma fırsatını kaçırmayın derim. En azından İnançer’in derin tasavvuf ilmini de görmüş olursunuz. Ben keyifle okudum.

Geçmişte fikirlerinden ve kitaplarından etkilendiğim bir isimdi F.Gülen. Kitaplığımda da onlarca kitabı olan Gülen ve cemaatine bakış açım 28 Şubat sürecinde değişmişti. Hiçbir zaman mazlumun yanında değil kendi menfaatleri neyi gerektiriyorsa hangi gücün yanında olmalarını gerektiriyorsa buna göre tavır alan cemaat gerçeği ile o yıllarda yüzleşmiştim. Benim 28 Şubat sürecinde bir sade vatandaş olarak çok tehlikeli bulduğum bu yapı ile gerçek mücadele devlet nezdinde yıllar sonra başladı. Said Alpsoy’un eseri takiyyeyi, duruma göre bukalemun gibi renk değiştiren bir sözde hocayı yorumsuz olarak kendi sözleri ile gözünüze sokuyor. Biliyorum ki 2016 yılında bile Gülen’i haşa Peygamber ya da mehdi zanneden insanlar, cemaat içinde zenginleşen ticaret erbaplarını ve makam mevki kazanmış insanları etkilemeyecektir bu eser. Çünkü çaldıkları sorularla ve yedikleri kul haklarıyla köşe başlarını tutmuş bu hain insanlar için hoca efendilerinin! sözleri çok daha önemli...

Kısa bir süre önce Yeşil ile ilgili oğlunun kaleme aldığı bir kitap okumuş ve Yeşil ile ilgili bir fikir edinebilmek için farklı eserlerin okunması gerektiğini yazmıştım. Bu kitabı da bu nedenle okudum. Yeşil ile ilgili daha fazla ipucu verse de özünde bir şeyler hep perde gerisinde kalıyor. Eser salt Yeşil’in hayatını anlatmıyor. PKK-Öcalan-Jitem-Susurluk-Derin Devlet başlıklarına yer yer değiniyor. Hal böyle olunca kirli ilişkiler yumağında Yeşil ile ilgili % 100 bir kanıya varmak mümkün olamıyor. Bir vatansever mi, faili meçhullerin sorumlusu bir tetikçi mi sorularına net bir cevap bulamadım bu eserde de… Her sözü alan farklı bir şey anlatıyor. 90’lı yıllardaki devlet içindeki o pis ilişkiler o kadar derine inmiş ki ne yazılsa bir şeyler eksik kalıyor ve temizlenmiyor.

Sercan Zorbozan editörlüğünde kısa bir İran panoraması sunan bir kitap. İçinde yer alan yazılar ve röportajlar İran hakkında bilmediklerinizi size anlatacak denli iddialı ve donanımlı değil. Küçük hacimli bir eser çünkü. İçinde yazılarının yer aldığı yazarlar ve akademisyenlerin tamamı aynı konu başlığında fikir beyan etmiyor. İbrahim Karagül, Mehmet Şahin İran’ın diplomasi ve dış siyaset anlayışına değinirken, Hicabi Kırlangıç İran şiirinin değişimini ele alıyor. Nevzat Çiçek ise “Ubeydullah Nehri” hareketini anlatmaya çalışıyor vs. Bir yolculuk kitabı olarak alıp okuyabilirsiniz. Bunun dışında geniş tahlilli bir İran çalışması değil çünkü.

Tamda diğer ismine yakışır bir kitap kaleme alınmış. Vatan Uğruna… Yer yer gözlerim dolarak bir solukta okuyup bitirdiğim eserdi. Okuyucuya, o keyifli hayatımıza bir mola verdirip vatan uğruna canından, sevdiklerinden geçen insanlarımızın hayatlarından küçücük kesitler sunarak “farkında mısınız?” diye soruveriyor. Kitabı okuduğunuzda aslında birçok şeyden habersiz olduğunuzu fark ediyorsunuz. Klişe gelecek belki ama içinde vatan ve ülke sevgisi taşıyan herkesin mutlaka kitaplığında olmalı ve okunmalı. PKK terörünün o ikiyüzlü politikalarını, sahte barış güvercini rollerini okumalı ve okutmalıyız. Eserde en önemli kısım PKK’nın propaganda gücüyle çözüm sürecini bitiren olgunun Devlet (hükümet) olduğunu bizlere nasıl empoze etmeye çalıştığı gereceği idi. 7 Haziran 2015 seçimlerinden çok önce aslında silahı ve terörizmi hiç bırakmayan bir örgütün kronolojik sıra ile yaptığı eylemleri tekrar okuduğunuzda bu propagandaya aslında farkında olmadan inandığımız ile yüzleşeceksiniz. Sayın Yarar ve Bozkurt’a bir Türk vatandaşı olarak teşekkür ediyorum.

Suriye’deki iç savaşın öncesi ve bugününü (2016 yılı hariç) kapsamlı bir şekilde analiz eden bir eser olduğunu inkâr edemem. Ama tarafsız gibi görünmeye çalışıp bunu hiç başaramamış bir eser diyebilirim. “Kitabı Beşar Esad yazsa ancak bu kadar yazabilirdi” diye geçirdim zihnimden. Türkiye’nin (AKP hükümetinin) Suriye politikasının yanlışlığını hatalarını tartışmıyorum. Bu politikada bir takım yanlışlar olduğu hepimizin gördüğü gerçekler. Ancak bu politika külliyen hatalı bir politikada değil. İçinde mutlaka belirli doğruları barındırdığı da bir gerçek... Bu doğruları, üstümüzden tarafsız olarak parti gömleklerini çıkararak ülke menfaatlerini ana eksene yerleştirdiğimiz zaman görmemiz mümkün. Suriye ile ilgili iç savaşın neredeyse tek müsebbibi “Türkiye ve Erdoğan’dır” demek, 470 sayfa boyunca bunu bağırmak gazetecilik falan değil benim için. Rejim güçlerinin katliamlarını anlatırken sonlara ‘acaba’lar ekleyen Fehim Taştekin, muhalif güçler ile ilgili anlatılanlara bu ‘acaba’ları hiç birini eklemiyor. Tam tersine kendi inandığı kitabının ana fikrini, okuyucuya empoze etmeye çalıştığı fikirleri desteklediği için daha bir şehvetle sarılıyor. Bir gazeteci kendi ülkesini neredeyse terörist gibi gösteriyor kitap boyunca! Ama terörist gibi sinsice lanse ettiği ülkesindeki 3 milyon sığınmacının Türkiye’ye tatile mi geldiğini hiç sorgulamıyor 470 sayfa boyunca. Neredeyse Esad güçlerini zararsız, melek gibi göstermeye çalıştığını hissettim. Esad rejiminin yıllardır Türkiye’de binlerce evladımızı katleden PKK terörüne açık destek verdiğini unutmuş olamaz Fehim Taştekin. Unutmuş ise eserinin okuyan bir Türk vatandaşı olarak ben hatırlatıyorum! Tek yönlü kaleme alınmış, özünde sadece Türkiye ve AKP eleştirisi ile yazılmış samimi olmayan bir eser notu düşüyor ve tavsiye etmiyorum. Dünyanın öteki ucundan gelip burnumuzun dibinde milyonlarca Müslüman kanına girmiş Batı ve ABD politikalarını görmeden kapımızın önündeki Suriye’de ülkemizin peki ala olması gereken politikasını eleştiren insanları ve yazarları anlamaya çalışmıyorum! Eseri okuduktan sonra ortaya çıkan 15 Temmuz süreci ve bu süreçte Mit tırları komplosunu yerli yerine oturtunca Taştekin gibilerin ülkesini teröriste destek olan ülke pozisyonuna hangi argümanlarla oturttuğunu daha net görebiliyoruz. Eser yeni olmasına rağmen çömleği 15 Temmuz’dan sonra erken patlamış bir eser olarak raflarda kalacak gibi…