Ne Bileyim Yoldaydı İşte (10.08.2002)
Şehirlerarası yolun, kaldırımı olmayan, “bozuk satıh” “heyelan tehlikesi” levhalarıyla süslenmiş kenarında yürüyordu… Garip bakıyordu… Her an baktığı gibi. Kimilerine göre ismi, aşağılama sıfatı olarak kullanılıyordu. Ve aynı kimileri, başka bir mekanda, zamanda, “dünyanın en güzel gözü onda” diye önemli varlık numarası sergiliyordu onun için.
Evet. Harflerinin yüzde doksanı çıkmış bir çarkıfeleğin tahminini yapmak kadar kolay kimden bahsettiğimiz. Bir zamanlar Barış Manço’ya arkadaşlık etmiş, aslında çocukların bile arkadaş olarak kabul etmediği “eşek”
Sırtında onca ağırlığa, birde sahibinin ağırlığını, fakirliğini, kaygısını katarak taşımaya ve ilerlemeye çalışan eşek.
Sen yaranamadın sahibine ve insanlığa… Biz, birine kızdığımızda, senin babanıda işin içine katarak sinirlendik karşımızdakine. Sana benzettik sinirimiz yatışsın diye karşımızdakini. Hışımla bağırdık karşımızdakine “eşşoğlueşşek” diye.
Üzme kendini, bakma öyle hüzünlü ve garip. Biz insanlar daha garip oluyoruz senden zaman zaman. Çünkü biz düşünüyoruz. Sizden farklıyız. Dış görünüşte asalet aramak suçumuz. Bize, en azından bana kızma. Düşündüm ve yazdım seni. Geçmişimi kurcalama. Küçükken şırınga ile kurbağaların derisine su şırıngalayıp sonra balon gibi şişen bu kurbağaların zıplaması için onları zorladığımı, zıplayan kurbağanın, şişkinliğin ve içindeki suyun basıncının etkisiyle yere düşünce patlayıvermesini vurma yüzüme. Çocuktuk, ve salaktık o zamanlar. Hayal gücümüze yetişemezdik. Ben büyüdükçe sevdim hepinizi.
Dedim ya bana kızma diye. Motoru icat edip ulaştırmada çığır açan Karl Benz’e, Gotlieb Daimler’e, Henry Ford’a kız. Senin piyasanı düşürüp bizim yaşam standardımızı yükselten, aynı zamanda trafik canavarının da doğuşuna vesile olan bu amcalar tanımadı seni… Çünkü sen en çok bu ülkede değer gördüğün gibi, en çok bu ülkede yerden yere vuruldun.
O amcaların icat ettiği otomobille 140 km süratle yanından geçen bu satırların yazarı döktü seni kağıda. O iri gözlerinle ve koca kulaklarınla beni duymak sana kalmış…
Gökhan UZUNOĞLU
10.08.2002 / Mardin