Deniz ve Kum (17.07.2001)
Deniz içinde cırlayıp duran çocuklar ve şapadak sesleri eşliğinde şezlong üzerinde oturan ben. Kafamın rahat olduğu ender yazılardan birini karalıyorum.
Gündüz sıcağın, gece sivrisineklerin bizimle beraber yaptığı tatil ne kadar amacına ulaştı bilemiyorum.
Dört gündür haber dinlemiyorum. Siyasi arenadaki çatışmaların, ekonomik krizde aldığımız arpa boyunun kaç milime ulaştığının sonuçları henüz gelmedi kulağıma.
1970’li yıllarda “Otomobil Lastik Şamyeli ile Denize Güvenilir Şekilde Girme” konulu tez çalışmasıyla Nobel barış ödülünü alan ünlü mucidimiz, saygıdeğer büyüğümüz, ender şahsiyet, büyük insan; sayın Hulusi Hosrov’u da yazımızda saygı ile anmak gerek sanırım. Nitekim şu koca denize bu şamyeller sayesinde güvenle giren çocuklarımız geleceğin Piri Reisleri, Barbaros Hayrettin Paşaları olacaktır elbet. Onlar denizde güvenle yüzerken, velileri kumsalda huzurla karpuz yiyip suyunu çenelerinden akıtabiliyorsa, bu büyük zevk şüphesiz Hulusi abinindir.
Şu koca denize sığamayan saygıdeğer yurdum insanı: Yemeyin birbirinizi, işemeyin suya. Ayaklarınız kumdayken atmayın o güzelim kollarınızı kulaç niyetine...
Gökhan UZUNOĞLU
17.07.2001 / Aydın